Αρχικό

Παρουσίαση του τρόπου συλλογής όπως αυτός γίνεται ακόμη και σήμερα KAI ΜΟΝΟ στην ευρύτερη περιοχή του χωριού Σισες του Δήμου Μυλοποτάμου, Κρήτης (ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ).

11.4.71

Ψαλμοί του προφήτου και Βασιλέως Δαυίδ.

Καθαρό Λάβδανο

Ο βασιλιάς Δαβίδ.
Το λάβδανο θεωρείται μια από τις ισχυρότερες ρητίνες-λιβάνια από την αρχαιότητα.

Είναι γνωστό και ως "Το Μύρο της Βίβλου" και είναι ένα από τα βασικά λιβάνια που πρέπει να καίγονται όταν διαβάζουμε τους Ψαλμούς  του προφήτου και Βασιλέως Δαυίδ.

Προέρχεται από το φυτό Cistus Creticus και ευδοκιμεί κυρίως στην Κρήτη και την Κύπρο.

Το άρωμά του είναι εξαιρετικά πλούσιο και δυνατό και το χρησιμοποιούμε για προστασία, δύναμη και πνευματική εξέλιξη.

1.4.71

Άγιο Μύρο


Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Άγιο Μύρο ονομάζεται ένα μείγμα λαδιού και 57 διαφορετικών φαρμακευτικών φυτών και αρωματικών ουσιών, το οποίο παρασκευάζεται κατ' αρχαίο προνόμιο αποκλειστικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, κάθε δέκα περίπου χρόνια, και κατόπιν αποστέλλεται σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί κατά το μυστήριο του χρίσματος (μετά τη βάπτιση). Ονομάζεται και «έλαιον ευχαριστίας», «έλαιον χρίσεως», «χρίσμα ευχαριστίας», «χρίσμα επουράνιον».
Πίνακας περιεχομένων
Το Άγιο Μύρο.

Ιστορία

Η παρασκευή (έψηση) του Αγίου Μύρου βασίζεται στην περιγραφή του Μωυσή στο Βιβλίο της Εξόδου (Έξοδος λ΄ 22-25), όπου αναφέρεται: «κα? ?λάλησε Κύριος πρ?ς Μωυσ?ν λέγων· κα? σ? λάβε ?δύσματα, τ? ?νθος σμύρνης ?κλεκτ?ς πεντακοσίους σίκλους κα? κινναμώμου ε?ώδους τ? ?μισυ τούτου διακοσίους πεντήκοντα κα? καλάμου ε?ώδους διακοσίους πεντήκοντα κα? ?ρεως πεντακοσίους σίκλους το? ?γίου κα? ?λαιον ?ξ ?λαι?ν ε?ν κα? ποιήσεις α?τ? ?λαιον χρ?σμα ?γιον, μύρον μυρεψικ?ν τέχν? μυρεψο?· ?λαιον χρ?σμα ?γιον ?σται».

Το Άγιο Μύρο ξεκίνησε να παρασκευάζεται τον 2ο μ.Χ. αιώνα, όταν ο Χριστιανισμός επεκτάθηκε πολύ γεωγραφικά, προκειμένου να μπορεί να τελείται το μυστήριο του χρίσματος σε απομακρυσμένες περιοχές όπου δεν μπορούσαν να πάνε οι Απόστολοι, που έχοντας την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ήταν οι μόνοι που μπρούσαν να τελέσουν το μυστήριο. Ως τον 8ο αιώνα, το δικαίωμα παρασκευής Αγίου Μύρου είχαν όλοι οι επίσκοποι. Σιγά σιγά όμως το δικαίωμα αυτό περιορίστηκε στους Πατριάρχες και κατόπιν στον Οικουμενικό Πατριάρχη, για λόγους διοικητικής τάξης και ενότητας των εκκλησιών.

Σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες που υπάρχουν, Άγιο Μύρο παρασκευάστηκε:

1. Το 1208 επί Πατριαρχίας Μιχαήλ Δ΄ (στη Νίκαια)
2. Το 1705 επί Πατριαρχίας Γαβριήλ Γ΄
3. Το 1759 επί Πατριαρχίας Σεραφείμ Β΄
4. Το 1833 επί Πατριαρχίας Κωνσταντίου Α΄
5. Το 1856 επί Πατριαρχίας Κύριλλου Ζ΄
6. Το 1865 επί Πατριαρχίας Σωφρονίου Γ΄
7. Το 1879 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄
8. Το 1890 επί Πατριαρχίας Διονυσίου Ε΄
9. Το 1903 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄
10. Το 1912 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄
11. Το 1928 επί Πατριαρχίας Βασιλείου του Γ΄
12. Το 1939 επί Πατριαρχίας Βενιαμίν
13. Το 1951 επί Πατριαρχίας Αθηναγόρα
14. Το 1960 επί Πατριαρχίας Αθηναγόρα
15. Το 1973 επί Πατριαρχίας Δημητρίου
16. Το 1983 επί Πατριαρχίας Δημητρίου
17. Το 1992 επί Πατριαρχίας Βαρθολομαίου
18. Το 2002 επί Πατριαρχίας Βαρθολομαίου


Συστατικά

Τα συστατικά του Αγίου Μύρου αλλάζουν από εποχή σε εποχή. Η πρώτη γραπτή συνταγή, σε βερβερινό κώδικα του 8ου αιώνα, αναφέρει 13 υλικά. Αυτά αυξομειώνονταν κατά καιρούς από τους αρμόδιους για την παρασκευή «μυρεψούς» και είναι καταγεγραμμένα στην τυπική διάταξη της Συνοδικής εν Μόσχα Βιβλιοθήκης, στο Ευχολόγιο του Γκόαρ και στο Μέγα Ευχολόγιο. Το 1951, επί πατριαρχίας Αθηναγόρα, οριστικοποιήθηκε ο αριθμός των συστατικών σε 57.

Τα κυριότερα αυτών είναι: αγγελική, αριστολοχία, άσσαρο, βαλσαμέλαιο, βατάνι άκαιρο, δρόγες, ελαιόλαδο, ελένιο, εχινάνθη, ζινγκίβερη, ζουτομπά, ίριδα, καγχρεά, κανέλα, καρποβάλσαμο, καρυοφύλλι, κάσσια μαύρη, κελτικό, κιννάμωμο, κόρο, κρασί, κύπερι, λάβδανο, μάκαρι, μαστίχα Χίου, ματλαία ελαίου, μητζόκοκκαμύρα, μυροβάλανο, νάρδος, ξυλοβάλσαμο, πέτιτο, πιπέρι μαύρο, ροδέλαιο (αποστέλλεται από το Πατριαρχείο Βουλγαρίας), σάψιχο, σμύρνα, στάχο, στύρακας, τερεβινθίνη, τζιτζίβερι, φύλλα ινδικού. Βασικό συστατικό επίσης είναι και ο μόσχος, φυσική αρωματική ουσία που εξάγεται από τον αδένα ενός είδους ελαφιού και αποτελεί ένα από τα πιο ακριβά συστατικά της αρωματοποιίας.
Διαδικασία παρασκευής

Το Άγιο Μύρο παρασκευάζεται με απόφαση της Συνόδου του Πατριαρχείου, όταν αυτή διαπιστώσει ότι το Μύρο τελειώνει, κάτι που στη σύγχρονη εποχή συμβαίνει περίπου κάθε δέκα χρόνια. Την παρασκευή επιβλέπουν δυο επιτροπές, η εκκλησιαστική που αποτελείται από ιερείς και η επιτροπή κοσμητόρων που περιλαμβάνει σχετικούς με το τεχνικό μέρος της παρασκευής χημικούς, φαρμακοποιούς και εμπόρους αρωματικών ειδών, της οποίας προεδρεύει ο Άρχων Μυρεψός. Η έψηση του Μύρου γίνεται κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα, από την Κυριακή των Βαΐων έως και τη Μεγάλη Πέμπτη. Η έψηση του Μύρου γίνεται σε ειδικό Κουβούκλιο, το οποίο υπάρχει στο Πατριαρχείο.

Την Κυριακή των Βαΐων και τη Μεγάλη Δευτέρα γίνεται από τον Πατριάρχη ευλογία των κοσμητόρων και Μικρός Αγιασμός των σκευών και υλικών που θα χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή του Μύρου. Στο τέλος του αγιασμού ο Πατριάρχης, αφού βάλει ορισμένα από τα υλικά στους λέβητες, ανάβει τη φωτιά για το ψήσιμο, που καίει με κομμάτια παλαιών εικόνων, φθαρμένα εκκλησιαστικά έντυπα, καθώς και άχρηστα ξύλα από διάφορα μέρη ναών. Τη Μεγάλη Τρίτη γίνεται μνημόσυνο αυτών που έχουν δωρίσει χρήματα ή είδη για την παρασκευή του Μύρου καθώς και ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου. Τη Μεγάλη Τετάρτη συμπληρώνεται το μίγμα στους λέβητες με τον μόσχο και τα διάφορα βότανα, και ολοκληρώνεται έτσι η παρασκευή του Μύρου, που τοποθετείται σε αργυρά δοχεία. Τέλος το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης τελείται ο Όρθρος στο παρεκκλήσι του Αγίου Ανδρέα. Κατόπιν διεξέγεται λιτανεία στο εσωτερικό της Πατριαρχικής Αυλής, στην οποία το Μύρο μεταφέρεται από 24 αρχιμανδρίτες που κρατούν τα 12 μεγάλα αργυρά δοχεία και τελευταίο τον Πατριάρχη με μια μικρή Μυροθήκη. Παρίστανται επίσης διπλωμάτες και εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους. Η τελετή ολοκληρώνεται με Θεία Λειτουργία, κατά τη διάρκεια της οποίας ευλογείται και καθαγιάζεται το Άγιο Μύρο. Κατόπιν το Μύρο μεταφέρεται και αποθηκεύεται στα μεγάλα δοχεία του Μυροφυλακίου, στον Πύργο του Πατριαρχείου. Από εκεί διανέμεται στις Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Χρήση

Εκτός από το μυστήριο του χρίσματος, κατά το οποίο η χρήση Αγίου Μύρου συμβολίζει τη μετάδοση των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος στο βαπτιζόμενο, το Άγιο Μύρο χρησιμοποιείται και:

1. Για το χρίσμα ανθρώπων που προσέρχονται στην Ορθοδοξία από άλλα δόγματα, των οποίων γίνεται δεκτή η προηγούμενη βάπτιση
2. Στα εγκαίνια ναών, για τον καθαγιασμό της Αγίας Τράπεζας
3. Στην καθιέρωση ιερών αντικειμένων και εικόνων
4. Στη στέψη ορθοδόξων Βασιλέων και Αυτοκρατόρων
5. Στην ανακομιδή ιερών λειψάνων

Η ΣΙΝΔΟΝΗ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟΥ.

Η ΣΙΝΔΟΝΗ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟΥ: ΑΛΗΘΕΙΑ Ή ΑΠΑΤΗ;

Έπειτα από τρεις δεκαετίες επιστημονική εξέταση, η Σινδόνη είναι ακόμα το επίκεντρο της αντιλογίας. Ενώ η επιστημονική άποψη και αυτή των ΜΜΕ γενικά το απορρίπτουν ως σάβανο του Χριστού, η επιστημονική και ιστορική απόδειξη συνεχίζει να αφθονεί. Ο Bill Geating συνοψίζει τα τελευταία δεδομένα.

Η Σινδόνη του Τορίνου είναι ένα αρχαίο κίτρινο λινό ύφασμα που φέρει την εικόνα ενός μουσάτου άνδρα καλυμμένου με σταγόνες αίματος, η θέση του οποίου ταιριάζει σε θάνατο από σταύρωση. Φιλοξενείται στο Τουρίνο της Ιταλίας για περισσότερο από 400 χρόνια και πολλοί πιστεύουν ότι είναι η εικόνα του Ιησού.

Το μέγεθός του είναι 4,35 μέτρα μακρύ, 1,1 μέτρα πλατύ, και η Σινδόνη είναι υφασμένη από λινό με ύφανση ψαροκόκαλου από ίνες κοινού λιναριού που χρησιμοποιούνταν την εποχή του Χριστού. Η εικόνα της Σινδόνης είναι η εμπρόσθια και η οπίσθια όψη ενός Καυκάσιου άνδρα, περίπου 30 ετών, γύρω στα 1,80 ύψος και βάρος περίπου 77 κιλά.

Σε όλη την εικόνα υπάρχουν κηλίδες αίματος που ανταποκρίνονται σε θάνατο από σταύρωση. Επίσης φαίνονται τρύπες από καψίματα και μερικές σταγόνες νερού από την πυρκαγιά του 1532.

Ιστορικές μελέτες ανιχνεύουν την Σινδόνη στο 1356 μ.Χ. όταν εκτέθηκε στην Liery της Γαλλίας από τον Geoffrey De Charney. Το 1452 το ύφασμα πουλήθηκε στον Δούκα του Σαβόϋ, και το 1578 μεταφέρθηκε στο Τορίνο της Ιταλίας όπου παραμένει μέχρι σήμερα.

Η ιστορία της Σινδόνης πριν τον Μεσαίωνα είναι νεφελώδης. Ένα πιθανό σενάριο προτείνει ότι μετά τον θάνατο του Χριστού (ή το 70 μ.Χ. που καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ) μεταφέρθηκε στην Έδεσσα της Τουρκίας (σύγχρονη Urfa). Γνωστό σαν το Μανδύλιον ή Εικόνα της Έδεσσας ήταν διπλωμένο για να φαίνεται μόνο το πρόσωπο μέσα σε μια ανοιχτή θήκη.

Ο Βυζαντινός Αυτοκρατορικός Στρατός εισέβαλε στην Έδεσσα (944) με το σκοπό να ξανααποκτήσουν το ύφασμα και μετά να το παραδώσουν στην Κωνσταντινούπολη. Η Τέταρτη Σταυροφορία (1204) λεηλάτησε την Κωνσταντινούπολη, και η Σινδόνη του Τορίνου ουσιαστικά εξαφανίστηκε μέχρι τον 14ο αιώνα. Πιθανόν ήταν στην κατοχή των Ναiτών ιπποτών, ένα διεθνές τάγμα σταυροφορίας από πολεμιστές μοναχούς, όταν αυτό επανεμφανίστηκε με τον De Charney το 1353.


Η επιστημονική και εξονυχιστική έρευνα της Σινδόνης επικεντρώθηκε στο κατά πόσον η απεικόνιση είχε δημιουργηθεί φυσικά ή τεχνητά. Πάνω από 500.000 ώρες επιστημονικής εξέτασης από 63 επιστημονικούς κλάδους έχουν εφαρμοστεί στην Σινδόνη. Περισσότερο εκτεταμένη ήταν η ανάλυση του 1978 από 40 επιστήμονες όλο το 24ωρο για 5 μέρες. Αυτοί συμπέραναν ότι η απεικόνιση δεν μπορεί να είναι ζωγραφική!

Δεν υπήρχε κανένα άξιο λόγου ίχνος χρώματος, μπογιάς, βαφής ή σταγόνες πάνω στο ύφασμα. Ούτε η εικόνα έδειχνε την κατεύθυνση που φυσιολογικά δημιουργείται από τα περάσματα της βούρτσας. Ούτε υπήρχε κανένα Περίγραμμα της εικόνας καθώς θα ήταν απαραίτητο για να δημιουργήσουν μια ζωγραφική παράσταση. Ούτε βρέθηκε καμιά απόδειξη «στερέωσης» του υφάσματος που συμβαίνει όταν εφαρμοστεί οποιαδήποτε υγρή ουσία. Η εικόνα φαίνεται να είναι καθαρά επιφανειακή, διαπερνώντας μόνο τις δύο κορυφαίες μικρο-ίνες.

Οι σταγόνες αίματος πάνω στο μέτωπο και τα μαλλιά ταιριάζουν με πληγές από αγκαθωτό στεφάνι. Πάνω από 100 σημάδια μαστιγώματος στην πίσω πλευρά, ταιριάζουν το μαστίγωμα που έκανε το Ρωμαϊκό μαστίγιο (Flagum). Το αίμα που κυλούσε κάτω από τα χέρια και στα πόδια δείχνουν τρύπημα που προέρχεται από καρφιά. Η ροή του αίματος κάτω από τα χέρια ταιριάζει τη ροή της βαρύτητας που συμβαίνει κατά την σταύρωση. Η απουσία απεικονίσεων του αντίχειρα και στα δύο χέρια, δείχνει ότι είχε τρυπηθεί ο καρπός του χεριού και όχι τα χέρια. Ένα καρφί στον καρπό του χεριού θα τρυπούσε το μεσαίο νεύρο, προκαλώντας το σπάσιμο του αντίχειρα στην παλάμη.

Η φωτογράφηση της Σινδόνης το 1898 αποκάλυψε το κρυμμένο «αληθινά θετικό» που έκανε την εικόνα της Σινδόνης ένα φωτογραφικό αρνητικό. Η ανάλυση της εικόνας που έγινε το 1978 αποκάλυψε ότι τα τρισδιάστατα χαρακτηριστικά της Σινδόνης, δείχνουν ότι το ύφασμα έχει πάνω του μια πραγματική τρισδιάστατη ανθρώπινη μορφή, που είναι αδύνατον να δημιουργηθεί με ζωγραφική.

Πρόσφατες μελέτες από τους Ισραηλινούς βοτανολόγους Avinoan Danin και Uri Baruch, μαζί με τους Αμερικανούς Alan και Mary Whanger, αποκάλυψε ισχυρή απόδειξη ότι η προέλευση της Σινδόνης είναι μέσα από την περιοχή της Ιερουσαλήμ. Ακόμη, το ύφασμα περιέχει αναρίθμητους κόκκους γύρης και απεικονίσεις φυτών. Με το μικροσκόπιο, αναγνωρίστηκαν με σιγουριά, τουλάχιστον 30 τύποι κόκκων γύρης.

Απεικονίσεις φυτών, αν και πιο δύσκολο να αναγνωριστούν, περιλαμβάνουν τα :
  1. Zygophyllum dumosum, 
  2. Gundelia tournefortii, 
  3. Cistus creticus (Λαδανια).
  4. και Capparis aegyptia. 

Όλα μαζί, είναι μοναδικά σε μόνο μια περιοχή πάνω στη γη –τα βουνά της Ιουδαίας και την έρημο του Ισραήλ. Η ταυτόχρονη άνθηση τον Μάρτιο και Απρίλιο των 8 φυτών που αναγνωρίστηκαν πάνω στην Σινδόνη, ανταποκρίνονται στη βιβλική αφήγηση του θανάτου του Χριστού. Ένα από αυτά τα λουλούδια (Capparis aegyptia) αρχίζει να ανοίγει το μεσημέρι και φθάνει σε πλήρες άνοιγμα λίγο πριν την δύση του ήλιου. Στις 3 ή 4 μμ, το άνοιγμα των μπουμπουκιών τους, ταιριάζει με την ώρα του θανάτου του Χριστού.

Το 1988, η Σινδόνη του Τορίνου χρονολογήθηκε με τον άνθρακα 14 από τρία διαφορετικά εργαστήρια. Και τα τρία το χρονολόγησαν μεταξύ του 1260 μ.Χ. και του 1390 μ.Χ. Ακόμη, έχουν εγερθεί ανησυχίες σχετικά με την ακρίβεια των μετρήσεων. Ζωντανοί μύκητες και βακτήρια έχουν ανακαλυφθεί πάνω στο ύφασμα, δημιουργώντας ένα «βιο-πλαστικό στρώμα» το οποίο μπορεί να παροδηγήσει την χρονολόγηση με τον άνθρακα 14. Ο Harry Grove, που διεύθυνε το τεστ με τον άνθρακα 14, δήλωσε ότι το μικρόβιο είναι μια «ανάπτυξη που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά…αυτό αξίζει περισσότερο λεπτομερή έρευνα».

Το τμήμα της Σινδόνης που χρησιμοποιήθηκε για το ραδιομετρικό τεστ, γνωστό σαν «Γωνία του Ραέ», ήρθε από ένα σημείο ευαίσθητο σε μόλυνση, εξαιτίας της μεταχείρισης που υπέστη η Σινδόνη σε όλους τους αιώνες. Είναι επίσης πιθανόν ότι η πυρκαγιά του 1532 δημιούργησε μια σημαντική αύξηση στην συσσώρευση άνθρακα 14, και ως εκ τούτου να αύξησε τον ραδιομετρικό υπολογισμό.

Αν και η επιστήμη δεν έχει ακόμη προσδιορίσει τον μηχανισμό με τον οποίο δημιουργήθηκε η απεικόνιση της Σινδόνης, έχει προταθεί κάποιος τύπος ροής ουδετερονίων από ραδιενέργεια. Επίσης αυτή η διαδικασία θα παράγει πρόσθετο άνθρακα 14, λοξοδρομώντας την χρονολόγησή του.

Οι αλλαγές στο πρωτόκολλο του τεστ με τον άνθρακα 14 το 1988 περιλάμβαναν:

* Εξέταση από ένα τμήμα της Σινδόνης.
* Χρησιμοποίηση μόνο τριών εργαστηρίων, αντί των αρχικών επτά.
* Το τμήμα της Σινδόνης «Γωνία του Ραέ» που ήταν γνωστό πως είχε μολυνθεί από πυρκαγιά και ανθρώπινο άγγιγμα, αντί ενός καθαρότερου τμήματος.

Συγκεντρωμένη μαζί, όλη αυτή η απόδειξη εγείρει σοβαρές αμφιβολίες για την εγκυρότητα του τεστ του 1988.

Εάν η Σινδόνη χρονολογηθεί ακριβώς τον 14ο αιώνα, τότε απαιτείται η γνώση, η ικανότητα και η δεξιοτεχνία πάρα πολλών πεδίων από έναν πλαστογράφο του Μεσαίωνα. Αυτός ο καλλιτέχνης χρειάζονταν εκτεταμένη γνώση στην ανατομία και φυσιολογία μέχρι να μπορεί με ακρίβεια να απεικονίσει τις λεπτομέρειες της σταύρωσης, όπως και γνώση των φωτογραφικών αρνητικών και των τρισδιάστατων εικόνων. Επίσης θα απαιτούνταν βαθιά γνώση της χημείας του αίματος και των προσθέσεων με μικροσκόπιο ντόπιων ποικιλιών γύρης από συγκεκριμένη τοποθεσία.

Κατά πόσον η Σινδόνη είναι ένα ταφικό ύφασμα της Παλαιστίνης του 1ου αιώνα ή μια πλαστογραφία της μεσαιωνικής Ευρώπης, μελετείται ακόμη. Κατά πόσον είναι το πραγματικό σάβανο του Χριστού είναι πέρα απ’ τον ορίζοντα της επιστήμης. Ακόμη, η εικόνα της Σινδόνης και οι κηλίδες αίματος, μπορούν να μας βοηθήσουν να φανταστούμε τα τρομερά παθήματα του Χριστού. Ότι είναι άδειο αυτό το σάβανο, μας υπενθυμίζει την ανάστασή Του.

Μια αριστουργηματική αναπαραγωγή ή το πραγματικό σάβανο, αυτό μπορεί να μιλήσει σε όλους όσους έχουν ακουμπήσει την πίστη τους σε Αυτόν.

«Δεν είναι εδώ, επειδή αναστήθηκε, όπως το είχε πει. Ελάτε, δείτε τον τόπο όπου ήταν τοποθετημένος ο Κύριος» (Ματθαίος 28:6).

BILL GEATING

Μετάφραση από το περιοδικό BIBLE AND SPADE-Winter 2000. Τίτλος πρωτότυπου: Shroud of Turin 2000.

9.3.71

Αρωματοθεραπεία

Αρωματοθεραπεία.
Από την ετυμολογία της λέξης (άρωμα-θεραπεία) είναι ευκολο να καταλάβουμε ότι είναι η θεραπευτική, η οποία χρησιμοποιεί αρώματα (αιθέρια έλαια) που εκκρίνονται από τους ελαιοφόρους αδένες, οι οποίοι βρίσκονται στις ρίζες, στους μίσχους, στο φλοιό, στα φύλλα και τα άνθη διαφόρων αρωματικών φυτών.

Από αρχαιοτάτων χρόνων, από την εποχή του Ιπποκράτη, ήταν γνωστό ότι τα αιθέρια έλαια είχαν ευρύτατη εφαρμογή στην καθημερινή ζωή τόσο για θεραπευτικούς όσο και για καλλωπιστικούς σκοπούς. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει και η χρήση τους σε θρησκευτικές τελετές (μαντεία, θυσίες) και σε θεατρικές παραστάσεις. Υπήρχε, επομένως, μεγάλη διάδοση της χρήσης των αιθερίων ελαίων. Oι Ινδοί χρησιμοποιούσαν τα αιθέρια έλαια για θεραπευτικούς σκοπούς. Oι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν τα φυτά σε συνδυασμό με το μασάζ και το βελονισμό το 3000 π.Χ.. Oι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν αιθέρια έλαια στην ιατρική, στην τελετουργία αλλά και για την ταρίχευση νεκρών, ενώ οι ιερείς γνώριζαν ότι βοηθούν στην καταπολέμηση της μανίας και της κατάθλιψης. Μια διαπίστωση της εποχής εκείνης σε μια επιδημία χολέρας ήταν ότι οι αρωματοποιοί δεν αρρώσταιναν, λόγω του ότι τα αιθέρια έλαια έχουν ισχυρές αντισηπτικές ιδιότητες.

Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι η αρωματοθεραπεία είναι η αρχαία επιστήμη ανεύρεσης του κατάλληλου αιθέριου ελαίου που δια της εφαρμογής του στον άνθρωπο βελτιώνει την υγεία, εξασφαλίζει ηρεμία, ευεξία και βελτίωση της καθημερινής μας διάθεσης.

Τα αιθέρια έλαια μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως φάρμακα και να δοθούν εσωτερικά μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του ιατρού ή και του φαρμακοποιού.

Oι παθήσεις που μπορούν να θεραπεύσουν τα αιθέρια έλαια είναι το συνάχι, η φαρυγγίτιδα, η ωτίτιδα, η βρογχιολίτιδα, η πνευμονία, η ακμή, το έκζεμα, η αρθρίτιδα, η προστατίτιδα, ο έρπης ζωστήρ, οι ουρολοιμώξεις, η σαλπιγγίτιδα, κ.α.. Τα αιθέρια έλαια δεν είναι αβλαβή. Η παραδοσιακή τους χρήση δεν αποτελεί εγγύηση.

Υπάρχουν αιθέρια έλαια που είναι πολύ τοξικά σε μεγάλες δόσεις. Για παράδειγμα ο βασιλικός ελαττώνει την εγκεφαλονωτιαία νευρική δραστηριότητα, ο ευκάλυπτος δημιουργεί κεφαλαλγίες και μέθη, η λεβάντα είναι ναρκωτικό και προκαλεί βαθύ λήθαργο.

Σε μικρές δόσεις μπορεί ο καθένας να τα χρησιμοποιήσει μόνο για εξωτερική χρήση και εφόσον έχει ορισμένες γνώσεις, έστω και από την παράδοση.


Α. Εφαρμογές αιθέριων ελαίων για εξωτερική χρήση.

Η εξωτερική χρήση γίνεται με τους πιο κάτω τρόπους:

1. για εισπνοές,
2. για λουτρά,
3. για κομπρέσες,
4. για κολπικές χρήσεις,
5. για εντριβές - μασάζ,
6. για γαργάρες,
7. για αρωματισμό χώρου,
8. αρώματα,
9. υγιεινή σπιτιού,
10. μαγειρική και ζαχαροπλαστική,
11. αρώματα και καλλυντικά.


Πιο κάτω αναφέρεται και αναλύεται ο τρόπος χρησιμοποίησής τους, καθώς και η ποσότητα που πρέπει να χρησιμοποιείται.

1. Για εισπνοές: Προσθέτουμε 5-10 σταγόνες αιθέριου ελαίου σε ένα δοχείο με λίγο νερό που βράζει και κάνουμε εισπνοές.

2. Για λουτρά: Προσθέτοντας στο χλιαρό νερό του λουτρού μας 5-10 σταγόνες ειδικών αιθέριων ελαίων και αναταράσσοντας το νερό κάνουμε λουτρό και προκαλούμε γενική ευεξία, τόνωση, ανακούφιση, ανανέωση. Το ίδιο γίνεται και σε τοπικά λουτρά (ποδόλουτρα, εδρεόλουτρα).

3. Για κομπρέσες - επιθέματα : Προσθέτοντας σε ένα κιλό νερό 5-10 σταγόνες (ανάλογα με το αιθέριο έλαιο) και ανακατεύοντας καλά, βρέχουμε κομπρέσες που τις χρησιμοποιούμε για ημικρανίες, ρευματόπονους, αρθραλγίες, ερεθισμό δέρματος, ευρυαγγείες, φαγούρα, κ.λ.π.

4. Για κολπικές χρήσεις : Μόνο σε υπόθετα (ωάρια), τα οποία παρασκευάζει ο φαρμακοποιός στο εργαστήριό του.

5. Για εντριβές - μασάζ: Προσθέτουμε σε ειδικά λάδια μασάζ και αναμιγνύοντας καλά πραγματοποιούμε εντριβές και μασάζ για ρευματισμούς, αρθροπάθειες, μυαλγίες, νευραλγίες, καθαρισμό δέρματος, μυϊκή ατονία ή ατροφία ή και για μασάζ γενικής χαλάρωσης και αλλαγής διάθεσης. Η αναλογία είναι 2,5% αιθέριο έλαιο, σε 10ml φυτικό έλαιο.

6. Για γαργάρες: Προσθέτουμε 5-10 σταγόνες αιθερίων ελαίων σε μισό ποτήρι νερό και κάνουμε πλύσεις 2 φορές ημερησίως.

7. Για αρωματισμό χώρων: Προσθέτοντας 3-5 σταγόνες αιθερίων ελαίων σε ένα δοχείο με νερό ή σε ένα σφουγγάρι και τοποθετώντας τα σε ένα σημείο του χώρου σας έχετε ευχάριστο αρωματισμό με ευχάριστο συναίσθημα. Επίσης, λίγες σταγόνες στα ξύλα του τζακιού σας ή στα κεριά για την απορρόφηση καπνού τσιγάρων θα σας αρωματίζουν τους χώρους θαυμάσια. Μπορούμε να στάξουμε λίγες σταγόνες στα συρτάρια και τα ντουλάπια μας για καταπολέμηση του σκώρου και για αρωματισμό ή για να αφαιρέσουμε δυσάρεστες οσμές π.χ. μαγειρέματος. Διαβροχή σε ειδικό σφουγγαράκι διώχνει τα κουνούπια και τις σκνίπες τα καλοκαιρινά βράδια στη βεράντα ή τον κήπο μας. Ένας τέλειος αρωματισμός κλειστών χώρων, που δεν μπορούμε να αερίσουμε εξαιτίας του χρόνου εργασίας μας, είναι να αφήσουμε χωρίς καπάκι ένα φιαλίδιο αιθερίου ελαίου ή μίγματος αιθερίων ελαίων όλο το πρωινό. Το βράδυ που θα επιστρέψουμε θα βρούμε ένα εκπληκτικά αρωματισμένο δωμάτιο.

8. Αρώματα: Προσθέστε 20-30 σταγόνες αιθερίου ελαίου σε 90 ml οινόπνευμα και 10 ml νερό.

9. Υγιεινή σπιτιού: Μπορείτε να διαλύσετε αιθέρια έλαια μέσα σε νερό και να ψεκάσετε την ατμόσφαιρα, να πλύνετε τους νιπτήρες, τα μάρμαρα, ακόμα να προσθέσετε μερικές σταγόνες στο πλυντήριο ρούχων και πιάτων.

10. Μαγειρική και ζαχαροπλαστική: Τα φυσικά αιθέρια έλαια μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην κουζίνα για να δώσουν άρωμα σε κάποιο φαγητό ή σε τυποποιημένα τρόφιμα. Λόγω των αντιμικροβιακών ιδιοτήτων τους βοηθούν πολύ την πέψη. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μοναδικές γεύσεις, προσθέτοντας 1-2 σταγόνες αιθερίου ελαίου μέσα στις σάλτσες, το κρέας, το ψάρι, τα γλυκά, κ.λ.π.

11. Αρώματα και καλλυντικά: Τα αιθέρια έλαια μπορούν να προστεθούν σε κρέμες, γαλακτώματα, λοσιόν, φυτικά έλαια για την περιποίηση του προσώπου και του σώματος, αλλά και για άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματός σας. O φαρμακοποιός μπορεί να σας φτιάξει το προϊόν που καλύπτει τις ανάγκες σας.


Β. Εσωτερικής χρήσης

Τα αιθέρια έλαια για εσωτερική χρήση θα πρέπει να είναι απολύτως φυσικά και απαλλαγμένα προσμίξεων. Προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για εσωτερική λήψη πρέπει να αναμιχθούν με ένα βάμμα, με ελιξίριο παπαΐνης, με διάφορα καθαρά βρώσιμα λάδια, με αλκοόλη και υπό μορφή καψουλών. Δε θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν αυτούσια χωρίς να προστεθούν στα πιο πάνω μέσα γιατί είναι ερεθιστικά και μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονές. Τα αιθέρια έλαια έχουν αντιμικροβιακή δράση απολύτως τεκμηριωμένη.

Για να μπορέσουμε να βρούμε ποιο αιθέριο έλαιο είναι κατάλληλο για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου μικροοργανισμού έχουμε τη δυνατότητα να προβούμε σε αρωματόγραμμα. Έτσι μπορούμε και μετά από εργαστηριακό έλεγχο να έχουμε πλήρη και σωστή αντιμετώπιση του μικροοργανισμού.

Συμβουλευτείτε το φαρμακοποιό σας ώστε να σας υποδείξει σε ποια εργαστήρια μπορείτε να πραγματοποιήσετε αρωματόγραμμα.

Τι πρέπει να προσέχουμε κατά τη χρήση αιθερίων ελαίων:

* Τα αιθέρια έλαια δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά την εγκυμοσύνη.
* Προσοχή στη χορήγηση των αιθέριων ελαίων στα βρέφη.
* Τα αιθέρια έλαια δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με τα μάτια.
* Όταν κάνουμε εισπνοές, τα μάτια πρέπει να είναι κλειστά.
* Να χρησιμοποιείτε πάντα φυτικό λάδι για τη διάλυσή τους και όχι συνθετικό.
* Να αποφεύγεται η χρήση των αιθερίων ελαίων από άτομα που πάσχουν από υπέρταση και επιληψία, χωρίς τη συμβουλή του ιατρού.
* Τα αιθέρια έλαια για εσωτερική χρήση πρέπει να λαμβάνονται πάντα διαλυμένα, με τους τρόπους που προαναφέραμε.
* Άτομα που κάνουν ομοιοπαθητική να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν αιθέρια έλαια που περιέχουν καμφορά και μέντα.


ο φαρμακοποιός Γιώργος Παπαϊωάννου (αντιπρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας Φυτοθεραπείας - Αρωματοθεραπείας)

Powered By Blogger