Αρχικό

Παρουσίαση του τρόπου συλλογής όπως αυτός γίνεται ακόμη και σήμερα KAI ΜΟΝΟ στην ευρύτερη περιοχή του χωριού Σισες του Δήμου Μυλοποτάμου, Κρήτης (ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ).

29.10.11

Το αργαστήρι του Αλαδανάρη



Joseph Pitton de Tournefort 1700-1702

Μέχρι τις αρχές του 20 αιώνα από τις περιγραφές των «παλιών» Σίσανων, η μορφή του αργαστηριού ήταν όπως περιγράφεται στα αρχαία κείμενα (Διοσκουρίδη) και στις περιγραφές των περιηγητών (Joseph Pitton de Tournefort) δηλαδή τα λουριά του κατασκευαζόταν από δέρμα ζώου κομμένο σε στενές λουρίδες. Το αλάδανο από το αργαστήρι αυτό μαζευόταν με μαχαίρι.






Επειδή η εργασία περισυλλογής του αλαδάνου είναι πολύ δύσκολη, τους Σισσανους τους απασχολούσε ΠΑΝΤΑ η εύρεση ενός υλικού με καλύτερες προσροφητικές ιδιότητες για τον αλάδανο, δηλαδή να «κολλάει» καλύτερα. Με την ανακάλυψη του πλαστικού άρχισε ο πειραματισμός με διάφορα υλικά που πρόσφορε η τεχνολογία. Στη αρχή χρησιμοποιήθηκα σχοινιά, ο αλάδανος κολλούσε καλύτερα από το δέρμα αλλά περνοντα από αυτά με μεγαλύτερη δυσκολία και μετά από λίγες χρήσεις το εργαστήρι γινόταν βαρύτερο και ητα ένα συμαντικο μιονεκτιμα για ένα άτομο που δούλευε κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριου. Μέχρι που να ανακαλύπτουν τα πλάστηκα λουριά από τον Ιωάννη Γ. Τσίκαλα ή Χριστουλογίαννη και το αργαστήρι να πάρει την τελική μορφή του. Τα λουριά έχουν καλές προσροφητικές ιδιότητες, ο αλάδανος απομακρύνετε εξελοκληρου από το αργαστήρι και κατά συνέπεια δεν αυξάνει το βάρος του.
Powered By Blogger