Αρχικό

Παρουσίαση του τρόπου συλλογής όπως αυτός γίνεται ακόμη και σήμερα KAI ΜΟΝΟ στην ευρύτερη περιοχή του χωριού Σισες του Δήμου Μυλοποτάμου, Κρήτης (ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ).

10.12.08

ΤΟΠΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΛΜΗ


12.11.08

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ


ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ.

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ
Αναστασία Κανδυλη
Εδάφια από τη Βίβλο
Ανάλυση – Ερμηνεία
Εκδώσεις ΨΥΧΑΛΟΥ

  • Κιcτοc

«Λάβετε από τών καρπών της γης εν τοις άγγείοις υμών και καταγάγετε τω άνθρώπω δώρα της ρητίνης και του μέλιτος, θυμίαμα και στακτήν και τερέβινθον και κάρυα».
[Πάρτε όμως από τα προϊόντα της χώρας μας και φέρετε προς τον άνθρωπον εκείνον ως δώρα ευώδη ρητίνην και μέλι, θυμίαμα και στακτήν, τερέβινθον και καρύδια.]

(Γένεσις, ΜΓ. 10 )
(Γένεσις, ΛΖ. 25)
 Ολα τα φαρμακευτικά και τα περισσότερα  εδώδιμα προϊόντα που αναφέρονται στο  βιβλίο της Γένεσης δείχνουν ότι είναι ιθαγενή της βιβλικής Γαλαάδ (Ιορδανίας ). 
  
  Ο ωραιότατος θάμνος που τα ροζ άνθη του φωτίζουν τις πλαγιές, αγαπημένο φυτό των μελισσών που τους δίνει τροφή - νέκταρ και βγάζει τη ρητίνη που αναφέρει το εδάφιο της Βίβλου ως θυμίαμα, είναι ο Κίστος λαχναίος, υποπ. κρητι­κός [Cistus incanus s.sp creticus], κοινώς κίστος, κουνούκλα, λαδανιά και ξυστάρια, ο αρσενικός κίστος του Θεό­φραστου. Η λέξη κίστος είναι Ελληνική. Στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν κίστοι, κίσαρα, κίσθαρα. Η Ελληνι­κή χλωρίδα έχει 4 είδη: Τον Κ. τον ελελισφακόφυλλο [C.. salvifolius], τη φασκομηλιά του Θεόφραστου και το θήλυκό Κίστο του Διοσκορίδη. Κ. το μικρανθή [C. parviflorus], Κ. το μομπελιανό [C. monspeliensis] γνωστό στη Μεσση­νία με την ονομασία Βούθικο.
Ο Κίστος ο κρητικός βγάζει μία βαλσαμώδη ρητίνη, το γνωστό μας λάδανο ή λάβδανο. Η ονομασία ladanum σχε­τίζεται πιθανώς με τη λέξη της Β. Αφρικής, latai, που ται­ριάζει με την Ασσυριακή ladanum και την Εβραϊκή lot, ενώ η ονομασία του πραγματικού μύρου είναι στα Εβραϊκά mor. Η συλλογή του λάβδανου γίνεται με τον εξής τρόπο: τις πιο ζεστές ώρες της ημέρας με ένα είδος τσουγκράνας που τα δόντια της είναι από δέρμα, σβαρνίζουν ανάμεσα από τα φυτά. Αλλά και καθώς βόσκουν οι κατσίκες η ρητίνη κολλά με αφθονία στα γένια τους και οι βοσκοί τη συλλέ­γουν. Η ρητίνη, το λάβδανο έχει χρώμα σκούρο καφετί, εί­ναι αρωματική και με πικρή γεύση. Από τη ρητίνη βγάζουν ένα αιθέριο έλαιο με διαπεραστικό άρωμα. Το λάβδανο από την πανάρχαια εποχή μέχρι και το τέλος του 18ου αι­ώνα χρησιμοποιούνταν και ως φαρμακευτική ουσία, (gummi ladanum], εναντίον των λοιμών της χολέρας, ως αρωματική ουσία για θυμιάσεις, αλλά και στην ταρίχευση των νεκρών. Από τα φύλλα του παρασκευάζουν τσάι.

  • Η Ταρίχευση.


Η Ταρίχευση των πτωμάτων έχει εφευρεθεί από τους Αιγυπτίους που τα αποκαλούν μούμιες. Έχουν δε βρεθεί στους Αιγυπτιακούς τάφους και χρονολογούνται από την πρώτη δυναστεία δηλαδή πριν 3.000 χρόνια π.Χ. Η τέχνη αυτή όμως ήταν γνωστή και στους Ασσύριους, στους Σκύθες και στους Πέρσες.
Στις ζεστές καιρικές συνθήκες της Αιγύπτου το πτώμα αλλοιώνονταν πολύ γρήγορα και επομένως έπρεπε η ερ­γασία της ταρίχευσης να αρχίσει αμέσως μετά το θάνατο, βγάζοντας πρώτα τα σπλάγχνα γιατί αλλοιώνονται γρή­γορα. Έπειτα γέμιζαν το πτώμα με αρωματικές, αλατούχες και ασφαλτούχες ουσίες και το αποξήραναν για 70 περίπου μέρες. Ο κυριότερος σκοπός της ταρίχευσης ήταν να προμηθεύσουν μεταθανάτια μία συνεχή ανάπαυση στην ψυχή (το βα). Επομένως όχι μόνο το σώμα (το Κα) θα έπρεπε να διατηρηθεί και να προμηθευτεί με τροφή και τα σκεύη που χρησιμοποιούσε κάθε μέρα αλλά και η ψυχή. Οι πλούσιοι είχαν την οικονομική δύναμη να προστατεύσουν το μουμιοποιημένο σώμα κατασκευάζοντας πυραμίδες και υπόγειους τάφους. Εκεί τοποθετούσαν τη μούμια μαζί με τις προμήθειες, τα αντικείμενα και ζωγράφιζαν αναπαραστάσεις από τη ζωή στους τοίχους.  

10.9.08

Η ψεύτικη γενειάδα των Φαραώ.


Η ψεύτικη γενειάδα των Φαραώ ήταν φτιαγμένη από τα γενιά των τράγων που βοσκούσαν και ανάμεσα στις λαδανιές.





Τράγος με λάβδανο στην γενειάδα του στο μοναδικό σημείο σήμερα στον κόσμο που συμβαίνει αυτό. Γαληνούς στην Βόρεια Κρήτης.

Από την γενειάδα του Τράγου οι Φαραώ (βασιλείς της Αρχαίας Αιγύπτου) εφτιαχνα την δίκια τους ψεύτικη γενειάδα. 

21.5.08

Τα βασιλικά εμβλήματα της αρχαίας Αιγύπτου.

Τα βασιλικά εμβλήματα της αρχαίας Αιγύπτου.

Μια ποιμενική ράβδο (crook) και ένα (flail) που πόλοι επιστήμονες πιστευουν ότι είναι ένα αρχαίο ladanestirio.

Τα βασιλικά σύμβολα της Αρχαίας Αιγύπτου απεικονίζονται να τα κρατούν μονό βασιλιάδες (Φαραώ) και θεοί όπως ο θεός Όσιρις .

Το πρώτο είναι μια ποιμενική ράβδος : Εργαλείο που Κρατούν οι βοσκοί για να ελέγχουν το κοπάδι τους. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα που χρησιμοποιούν την γλίτσα στην Κρήτη χρησιμοποιούν την βέργα (Η Κρητική Βέργα).
Το δεύτερο είναι ένα μαστίγιο : που πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι ένα λαδανιστιριο. Εργαλείο που μάζευαν το λαδανο από το φυτό Cistus Creticus (ο Κισθος με τα ροζ άνθη). Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι ήξερα το λαδανο και το χρησιμοποιούσαν για θυμίαμα και στην ταρίχευση, το καραβάνι που πούλησαν τα αδέλφια του τον Ιωσήφ ήταν φορτωμένο με λαδανο και πήγαινε από την κοιλάδα της Γαλαάδ στην σημερινή Ιορδανία προς την Αίγυπτο.

Στην Νεολιθική Εποχή πριν  η Σαχάρα γίνει έρημος υπήρχε μια φίλη που έβοσκε κατσίκια. Καθώς τα κατσίκια αυτά έβοσκαν ανάμεσα στους θάμνους του Κισθους οι ποιμένες (οι βοσκοι) παρατήρησαν ότι στα γενια τους μάζευαν μια αρωματική ρητίνη που όταν την έκαιγαν έβγαζε ένα ωραίο άρωμα (η λατινική λέξη per fume – μέσω καπνού προέρχεται από εκεί).

Η φυλή αυτή άρχισε να εμπορεύεται την ρητίνη με αποτέλεσμα να αποκτήσει δύναμη. Όταν η περιοχή τους με την αλλαγή του κλήματος μετατρεπόταν σε έρημο μετακινήθηκαν κοντά στον Νείλο ποταμό αλλά με την δύναμη που είχαν αποκτήσει από το εμπόριο του λαδανου κατακτήσαν τις φυλές που ζούσαν εκεί με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η πρώτη δυναστεία της Αρχαίας Αιγύπτου και ένας από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς του αρχαίου κόσμου.

Η φυλή αυτή των ποιμένων για να επιταχύνει την συλλογή της αρωματικής ρητίνης ανακάλυψε το μαστίγιο αυτό που αποτελείτο από τρεις δερμάτινες λωρίδες.

 

Ο θεός Όσιρις  κρατά τα Βασιλικά σύμβολα της Αρχαίας Αιγύπτου.



Πηγη
http://www.touregypt.net/featurestories/crooksandflails.htm 

....However, some scholars prefer to regard it as a ladanisterion, a flail-like instrument used until the present day by shepherds in the Mediterranean region and elsewhere for collecting ladanum.....

Κάποτε η Σαχάρα δεν ήταν έρημος!

Πριν από 7,300 - 5,500 χρόνια: Οι βροχές άρχισαν να υποχωρούν στην Αιγυπτιακή Σαχάρα με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να μεταφερθούν προς τη Σουδανέζικη Σαχάρα όπου και διατηρούνταν κατοικήσιμες περιοχές. Το τέλος των βροχών και η επιστροφή των συνθηκών της ερήμου σήμανε και την επιστροφή του πληθυσμού στην κοιλάδα του Νείλου και την αρχή της κοινωνίας των Φαραώ.
Πηγη
http://news.pathfinder.gr/periscopio/sahara-desert.html

11.3.08

Κύπρο(Chypre)-> Ρωμαίοι -> Σταυροφόροι -> Δυτική Ευρώπη ->Chypre Coty ->Chypre Perfume.

Η Κύπρο ένα από τα πιο όμορφα νησιά της Μεσόγειος θάλασσα εκτός το ότι γεννήθηκε εκεί η θεά του ερώτα και της ομορφιά Αφροδίτη είναι η μονή περιοχή στον κόσμο που έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με τα αρώματα . Σε το γεγονός βοήθησε παρά πολύ το λάβδανο από το φυτό Cistus Creticus.

1.Κύπρο
Το όμορφο νησί της Κύπρου που το όνομα της συνδέθηκε με το λάβδανο.

Όταν υπάρχουν οι κατάλληλες περιβαλλοντικές συνθήκες και το φυτό Cistus Creticus παράγει την ικανή ποσότητα λάβδανου από τους αδένες του για να γίνει η συλλογή του. Όλη η περιοχή που υπάρχει το φυτό μυρίζει λάβδανο. Η συγκεκριμένη εποχή του χρόνου είναι το καλοκαίρι. Ο Αέρα μυρίζει λάβδανο και σε σχέση με την υψηλή θερμοκρασία δημιουργείτε ένα φυσικό Spa.
Στην Κύπρο ακόμα και σήμερα κυριαρχεί το φυτό Cistus Creticus αλλά το ότι έχουν αλλάξει οι περιβαλλοντικές συνθήκες δεν είναι δυνατή η παραγωγή από το φυτό της ικανής ποσότητα για να γίνει η συλλογή της.

2.Ρωμαίοι 

Στην εποχή της γενέσεως του Χρηστού όταν την είχα κατακτήσει οι Ρωμαίοι αποτελούσε την κύρια περιοχή που συλλέγονταν το λάβδανο. Περιοχές ολόκληρες όπου κυριαρχούσε το φυτό θα εφοδιάζονταν με το άρωμα του λάβδανου.
Αποκαλούν το άρωμα αυτό άρωμα της Κύπρου. Δημιουργούν ένα άρωμα από λάβδανο και το ονομάζουν Κύπριο. 
Όταν η Κύπρος ανήκε στη επικράτεια της Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οι Ρωμαίοι ειχαν άρωμα με λάβδανο και το ονόμαζαν Κύπριο.

Ο Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος αναφέρει την Κύπρο μια από της τρεις περιοχές και μάλιστα επιμένει ότι το Κυπριακό ήταν καλύτερης ποιότητας.

3.Σταυροφόροι. 
Οι σταυροφόροι έφεραν το λάβδανο στην Δυτική Ευρώπη με το όνομα Κύπριο “Chypre στα Γαλλικά”.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους Σταυροφόρους και σε μεγαλύτερο βαθμό. Η Καθολική Εκκλησία απαγόρευε τα αρώματα τα θεωρούσε αμαρτίες. Όταν λοιπόν κατακτούν την Κύπρο και έρχονται σε επαφή με το άρωμα της Κύπρου (το άρωμα του λάβδανου) εντυπωσιάζονται. Το μεταφέρουν πίσω στην Ευρώπη με το όνομα «Κύπριο». Το άρωμα της Κύπρου την εποχή αυτή ήταν το άρωμα του λάβδανου από το φυτό Cistus Creticus. Η Κύπρος την  εποχή εκείνη πρέπει να ήταν η κύρια περιοχή αν όχι η μοναδική για την συλλογή του λάβδανου.
Αυτό βέβαια το γεγονός οφείλετε και σε κατά τα ένα μεγάλο βαθμό στους Μουσουλμάνους Άραβες οι όποιοι ήταν οι προηγούμενοι κατακτητές της Κύπρος. Οι Άραβες ήξεραν το λάβδανο το συνέλλεγαν προφανώς και με την βοήθεια των ντόπιων.
Όταν οι Σταυροφόροι ήρθαν σε επαφή με τους  Άραβες γνώρισαν το λάβδανο και το μετέφερα στην Ευρώπη σαν άρωμα της Κύπρου (Chypre είναι η Κύπρος στα γαλλικά ).

4.Δυτική Ευρώπη - Αναγέννηση 

Στην διάρκεια της αναγέννηση  κυκλοφορούν στην Ευρώπη  αρώματα με κύριο συστατικό το λάβδανο  και αποκαλούνται Chypre.

5.Chypre Coty (1917).
Chypre Coty (1917).


Ξεχωριστές ξυλώδεις συνθέσεις, λαβδανου, γήινο άρωμα από πατσουλί, αρωματικό έλαιο περγαμόντου, castoreum, το έλαιο του κέδρου, καθώς επίσης πολλά άλλα συστατικά δημιουργούν την πολύτιμη και δημοφιλής αρωματική οικογένεια CHYPRE. Η ονομασία της ομάδας προέρχεται από τα πρώτα αρώματα: Chypre Coty, τα οποία είναι εμπνευσμένα από τις πετυχημένες διακοπές του François Coty στην Κύπρο (1917). Τα αρώματα αυτής της οικογένειας χωρίστηκαν σε τρείς υπό - οικογένειες: chypre -φρουτώδη, chypre -ξυλώδη και chypre - οργανικής προέλευσης.


6.Chypre Perfume.


Μονό μέρος στο κόσμο  που έχει δώσει το όνομα του σε μια ομάδα αρωμάτων (Chypre Perfume) είναι το όμορφο νησί της Κύπρος, αυτό οφείλετε από τα συμφραζόμενα στο λάβδανο από το φυτό cistus creticus. Η Κύπρος αποτελούσε για πολλά χρόνια το κυρίως σημείο παράγωγης.

12.2.08

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ



ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ




ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ
Αναστασία Κανδυλη Εδάφια από τη Βίβλο
Ανάλυση – Ερμηνεία
Εκδώσεις ΨΥΧΑΛΟΥ

Κιcτοc

«Λάβετε από τών καρπών της γης εν τοις άγγείοις υμών και καταγάγετε τω άνθρώπω δώρα της ρητίνης και του μέλιτος, θυμίαμα και στακτήν και τερέβινθον και κάρυα».

[Πάρτε όμως από τα προϊόντα της χώρας μας και φέρετε προς τον άνθρωπον εκείνον ως δώρα ευώδη ρητίνην και μέλι, θυμίαμα και στακτήν, τερέβινθον και καρύδια.]

(Γένεσις, ΜΓ. 10 )
(Γένεσις, ΛΖ. 25)

Ολα τα φαρμακευτικά και τα περισσότερα εδώδιμα προϊόντα που αναφέρονται στο βιβλίο της Γένεσης δείχνουν ότι είναι ιθαγενή της βιβλικής Γαλαάδ (Ιορδανίας ).

Ο ωραιότατος θάμνος που τα ροζ άνθη του φωτίζουν τις πλαγιές, αγαπημένο φυτό των μελισσών που τους δίνει τροφή - νέκταρ και βγάζει τη ρητίνη που αναφέρει το εδάφιο της Βίβλου ως θυμίαμα, είναι ο Κίστος λαχναίος, υποπ. κρητικός [Cistus incanus s.sp creticus], κοινώς κίστος, κουνούκλα, λαδανιά και ξυστάρια, ο αρσενικός κίστος του Θεό­φραστου. Η λέξη κίστος είναι Ελληνική. Στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν κίστοι, κίσαρα, κίσθαρα. Η Ελληνι­κή χλωρίδα έχει 4 είδη: Τον Κ. τον ελελισφακόφυλλο [C.. salvifolius], τη φασκομηλιά του Θεόφραστου και το θήλυκό Κίστο του Διοσκορίδη. Κ. το μικρανθή [C. parviflorus], Κ. το μομπελιανό [C. monspeliensis] γνωστό στη Μεσση­νία με την ονομασία Βούθικο.

Ο Κίστος ο κρητικός βγάζει μία βαλσαμώδη ρητίνη, το γνωστό μας λάδανο ή λάβδανο. Η ονομασία ladanum σχε­τίζεται πιθανώς με τη λέξη της Β. Αφρικής, latai, που ται­ριάζει με την Ασσυριακή ladanum και την Εβραϊκή lot, ενώ η ονομασία του πραγματικού μύρου είναι στα Εβραϊκά mor. Η συλλογή του λάβδανου γίνεται με τον εξής τρόπο: τις πιο ζεστές ώρες της ημέρας με ένα είδος τσουγκράνας που τα δόντια της είναι από δέρμα, σβαρνίζουν ανάμεσα από τα φυτά. Αλλά και καθώς βόσκουν οι κατσίκες η ρητίνη κολλά με αφθονία στα γένια τους και οι βοσκοί τη συλλέ­γουν. Η ρητίνη, το λάβδανο έχει χρώμα σκούρο καφετί, εί­ναι αρωματική και με πικρή γεύση. Από τη ρητίνη βγάζουν ένα αιθέριο έλαιο με διαπεραστικό άρωμα. Το λάβδανο από την πανάρχαια εποχή μέχρι και το τέλος του 18ου αι­ώνα χρησιμοποιούνταν και ως φαρμακευτική ουσία, [gummi ladanum], εναντίον των λοιμών της χολέρας, ως αρωματική ουσία για θυμιάσεις, αλλά και στην ταρίχευση των νεκρών. Από τα φύλλα του παρασκευάζουν τσάι.


Η Ταρίχευση των πτωμάτων έχει εφευρεθεί από τους Αιγυπτίους που τα αποκαλούν μούμιες. Έχουν δε βρεθεί στους Αιγυπτιακούς τάφους και χρονολογούνται από την πρώτη δυναστεία δηλαδή πριν 3.000 χρόνια π.Χ. Η τέχνη αυτή όμως ήταν γνωστή και στους Ασσύριους, στους Σκύθες και στους Πέρσες.
Στις ζεστές καιρικές συνθήκες της Αιγύπτου το πτώμα αλλοιώνονταν πολύ γρήγορα και επομένως έπρεπε η εργασία της ταρίχευσης να αρχίσει αμέσως μετά το θάνατο, βγάζοντας πρώτα τα σπλάγχνα γιατί αλλοιώνονται γρή­γορα. Έπειτα γέμιζαν το πτώμα με αρωματικές, αλατούχες και ασφαλτούχες ουσίες και το αποξήραναν για 70 περίπου μέρες. Ο κυριότερος σκοπός της ταρίχευσης ήταν να προμηθεύσουν μεταθανάτια μία συνεχή ανάπαυση στην ψυχή (το βα). Επομένως όχι μόνο το σώμα (το Κα) θα έπρεπε να διατηρηθεί και να προμηθευτεί με τροφή και τα σκεύη που χρησιμοποιούσε κάθε μέρα αλλά και η ψυχή. Οι πλούσιοι είχαν την οικονομική δύναμη να προστατεύσουν το μουμιοποιημένο σώμα κατασκευάζοντας πυραμίδες και υπόγειους τάφους. Εκεί τοποθετούσαν τη μούμια μαζί με τις προμήθειες, τα αντικείμενα και ζωγράφιζαν αναπαραστάσεις από τη ζωή στους τοίχους.
Powered By Blogger