Το λαδανο και τα αρώματα έχουν παράλληλη ιστορία.
Ιστορία των αρωμάτων.
Συνοπτικά η Ιστορία των αρωμάτων και πολιτισμοί που την διαμόρφωσαν.
Ένα μεγάλο μέρος της αρχαίας ιστορίας του αρώματος καλύπτεται από μυστήριο. Οι ανθρωπολόγοι υποθέτουν ότι οι πρωτόγονη αρωματοποιία ξεκίνησε με την καύση κόμμι και ρητινών για θυμίαμα.
Αρχαία Μεσοποτάμια.
Η τέχνη της δημιουργίας αρωμάτων φαίνεται να ξεκίνησε από τη Μεσοποταμία και την Αρχαία Αίγυπτο. Ο πρώτος αρωματοποιός που καταγράφεται στην ιστορία, εμφανίζεται την δεύτερη π.Χ. χιλιετία, ήταν από την Μεσοποταμία και μάλλον γυναίκα με το όνομα Ταππούτι.
Αρχαία Αίγυπτος.
Για τους αρχαίους Αιγυπτίους ήταν πολύ σημαντικό να μυρίζουν όμορφα, επειδή η δυσοσμία του σώματος ήταν ένδειξη αμαρτίας.
Βίβλος.
Η Παλαιά Διαθήκη περιγράφει μια ομάδα από Ισμαηλίτες (Άραβες) από την Gilead που μετέφεραν μπαχαρικά, βάλσαμο και μύρο,(λαδανο) με προορισμό την Αίγυπτο.
Οι αρχαίοι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν το άρωμα για να καθαγιάσουν ναούς, βωμούς, κεριά και ιερείς. Το βιβλίο της Εξόδου (περίπου το 1200 π.Χ.) περιέχει τη συνταγή για το άγιο λάδι που δόθηκε στον Μωυσή για τη μύηση των ιερέων: μύρο, κανέλα και καλαμι, αναμεμειγμένα με ελαιόλαδο. Παρά το γεγονός ότι ο Μωυσής θέσπισε αυστηρή τιμωρία για όσους είχαν ιερά λάδια και θυμίαμα για κοσμική χρήση, όλα τα αρωματικά δεν περιορίστηκαν σε θρησκευτική χρήση όπως μαθαίνουμε από βιβλία και τραγούδια.
Λιβάνι και μύρο έφεραν στο νεογέννητο Χριστό και ήταν πιο πολύτιμο από το δώρο του χρυσού (Κάποιοι μελετητές της Νέας Διαθήκης εικάζουν ότι οι τρεις σοφοί άνθρωποι μπορεί να έχουν μεταφέρει όχι χρυσό αλλά αρωματικό αμπέρι χρυσού χρώματος).
Κύπρος.
Η Κύπρος είναι μια περιοχή που έχει συνδεθεί με τα αρώματα.
Η μονή περιοχή που έχει δώσει το όνομα της σε μια ομάδα αρωμάτων.
Αρχαίοι Έλληνες .
Στην αρχαία Ελλάδα το άρωμα συνδέθηκε με τη θρησκεία. Πολλά κείμενα κάνουν λόγο για την ευωδιά που άφηναν πίσω τους οι θεοί όταν εμφανίζονταν. Στην Οδύσσεια, ο Όμηρος αναφέρει την πρακτική της επάλειψης των νεκρών με αιθέρια έλαια. Στους γάμους, οι ακόλουθες της νύφης φορούσαν κορόνες φτιαγμένες από υάκινθους.
Ρωμαίοι.
Στην αρχαία Ρώμη μυρωδιές αναδίδονταν από κάθε ναό και σπίτι. Στα αρωματικά λουτρά βύθιζαν το σώμα τους σε ευωδιαστό νερό από αιθέρια έλαια.
Το 54 μ.Χ. ο Νέρωνας ξόδεψε το αμύθητο για την εποχή ποσό των 100.000 σημερινών δολαρίων μόνο και μόνο για να αρωματίσει ένα πάρτι.
Τα αρωματικά βότανα καλύπτουν ένα μεγάλο τμήμα στο έργο του Διοσκουρίδη.
Ισλάμ.
Η εξάπλωση του Ισλάμ βοήθησε να διευρύνθει η εκτίμηση και η γνώση του αρώματος. Ο Μωάμεθ (6ο - 7ο αι.) λέγεται ότι αγαπούσε τα παιδιά, τις γυναίκες και το άρωμα πάνω απ 'όλα. Ο Μωάμεθ διακήρυττε ότι «το μπάνιο και η χρήση αρωμάτων είναι υποχρεωτικά κάθε Παρασκευή για όλους τους άντρες» και υποσχόταν ότι ο Κήπος του Παραδείσου θα ευωδιάζει από τα πιο εξωτικά αρώματα του κόσμου.
Σταυροφόροι
Το 13ο και 14ο αιώνα η Ιταλία μονοπωλούσε το εμπόριο στην Ανατολή που εδραιώθηκε κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών. Οι συντεχνίες, τα παντοπωλεία, οι φαρμακοποιοί και οι αρωματοποιοί έλεγχαν την εισαγωγή τεράστιων ποσοτήτων μπαχαρικών που χρησιμοποιούνταν για την απολύμανση πόλεων ενάντια στη μάστιγα της πανούκλας και άλλων ασθενειών.
Αναγέννηση.
Στην Ευρώπη η αρωματοποιία διαδόθηκε στις αρχές του 14 αιώνα και αυτό σε ένα μεγάλο βαθμό οφείλεται στην ανάπτυξή της από τον μουσουλμανικό κόσμο.
Κατά τα χρόνια της Αναγέννησης παρατηρείται μια εξαιρετική ανάπτυξη της αρωματοποιίας.
Η ιταλική επιρροή σάρωσε τη Γαλλία κι ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο από το γάμο της Αικατερίνης των Μεδίκων με τον πρίγκηπα της Γαλλίας Henri II. Μαζί της πορεύονταν ο αλχημιστής της αλλά και ο αρωματοποιός της κι έστησαν την επιχείρησή τους στο Παρίσι. Η σύγχρονη ιστορία του αρώματος εστιάζεται κυρίως στη Γαλλία, αφού τα πιο πολύτιμα ιαματικά βότανα και αρώματα της εποχής εντοπίζονται στον γαλλικό Νότο, στο Μονπελιέ και στην Γκρας της Προβηγκίας. Ειδικά στην Γκρας καλλιεργούσαν μετά μανίας βιολέτες, λεβάντα, γιασεμιά, γαρύφαλλα και τριαντάφυλλα. Μέχρι σήμερα παραμένει αδιαφιλονίκητη πρωτεύουσα του αρώματος, αφού απασχολεί 2.000 άτομα και ο ετήσιος τζίρος της ανέρχεται σε 600 εκατομμύρια δολάρια - αντιπροσωπεύει το 6 % της παγκόσμιας αγοράς. Οι πόλεις Μονπελιέ και Γκρας, επηρεασμένες έντονα από τη γειτονική Γένοβα, παρήγαγαν ήδη εδώ και καιρό τα αρωματικά γάντια που βρίσκονταν υψηλά στις προτιμήσεις της ελίτ. (Τα γάντια ήταν πιο συχνά αρωματισμένα με νερολί, ή με μυρωδιές ζώων, όπως αμπάρου και μοσχογαλής. Όμως αυτό πάντα δεν ήταν εκτιμητέο καθώς αναφέρεται η περίπτωση ενός δραματουργού του 17ου αιώνα του Philip Massinger ο οποίος παραπονέθηκε: «Κυρία, θα ήθελα να σας φιλήσω το χέρι σας αλλά αυτά τα γάντια και η μοσχογαλή με αρρωσταίνουν"). Αυτές οι πόλεις πήραν το προβάδισμα καθώς αυξανόταν το εμπόριο άρωματος και η Γαλλία άρχισε να υπερισχύει έναντι της Ιταλίας.
Ο σύγχρονος κόσμος
Τον 19ο αιώνα δύο σημαντικές αλλαγές συνέβησαν στον δυτικό κόσμο των αρωμάτων. Το 1867 στη Διεθνή Έκθεση στο Παρίσι παρουσιάζονται τα αρώματα και τα σαπούνια σε ξεχωριστό τμήμα, εκτός από το τμήμα φαρμακείου, δημιουργώντας έτσι μια ανεξάρτητη εμπορική αρένα για "καλλυντικά". Ακόμη πιο σημαντική ήταν η παραγωγή του πρώτου συνθετικού αρώματος το 1868, της κουμαρίνης (η οποία μυρίζει σαν φρεσκοκουρεμένο σανό). Ακολούθησαν 20 χρόνια αργότερα τα συνθετικά αρώματα από μόσχο, βανίλια και βιολέτα. Το πατσουλί παρήκμασε και στο προσκήνιο έλαμψε η ντελικάτη βανίλια. Η εξέλιξη των τεχνικών έφερε μια πραγματικά οσφρητική επανάσταση.Στις αρχές του 20oυ αιώνα το άρωμα έγινε προϊόν πολυτελείας, απέκτησε διάφορα ονόματα και μπουκάλια. Αυτό το χρωστά στον Κορσικανό Φρανσουά Κοτί, ο οποίος ένωσε το ταλέντο του με τον σχεδιαστή Ζακ Λαλίκ. Στο αρωματοπωλείο του στο Παρίσι, ένα μπουκάλι με σχέδιο του Λαλίκ που περιείχε άρωμα τριαντάφυλλο, έπεσε στο πάτωμα. Όσοι μπήκαν στο κατάστημα μέθυσαν από την ευωδιά. Έτσι μέσα σε μία ημέρα ο Κοτί έγινε πλούσιος και διάσημος, αφού πούλησε πεντακόσια μπουκάλια. Ξανά ο Κοτί άνοιξε τον δρόμο για τη σύγχρονη βιομηχανία αρωμάτων.
- Μουσεία αρωμάτων αν το Κόσμο.
