ΤΑ NΕΑ Τα ταξίδια των (ελληνικών) φυτών στον κόσμο.

Αρ.Φύλλου:17341 .

Απόσπασμα.

«Ιστορίες για πειρατές που άφησαν τα όπλα για να γίνουν... συλλέκτες φυτών, ταξίδια δύσκολα, επιθέσεις και ληστρικές επιδρομές, άγρια τελετουργικά στα νησιά των Κυκλάδων σημάδεψαν το ταξίδι των φυτών από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα προς τους κήπους της Δυτικής Ευρώπης. Ο Σκωτσέζος βοτανολόγος Ντέιβιντ Στούαρτ μας «ταξιδεύει» στις περιπέτειες φυτών και ανθρώπων ανά τους αιώνες. Ο Σκωτσέζος βοτανολόγος Ντέιβιντ Στούαρτ μας συστήνει εξερευνητές συχνά παράξενους και ιδιότροπους και φυτά που δεν θα είχε γνωρίσει ποτέ η Ευρώπη αν εκείνοι δεν είχαν κάποια δόση... τρέλας και αγάπη για την περιπέτεια Στα ίχνη του Διοσκουρίδη .Όλα ξεκίνησαν γύρω στο 1540, ότανο πρέσβης που έστειλε η Βιέννη στην Κωνσταντινούπολη ανακάλυψε ένα σκωροφαγωμένο αντίγραφο του βιβλίου του Διοσκουρίδη «De Materia Medica». Τα φυτά που περιέγραφε ο Διοσκουρίδης και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες ήταν αυτό ακριβώς που αναζητούσαν οι Ευρωπαίοι γιατροί του 16ου αιώνα. «Το βιβλίο μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε πολύ γρήγορα», σημειώνει ο Ντέιβιντ Στούαρτ, «όμως οι γιατροί της εποχής ήθελαν να δουν από κοντά τα φυτά που χρησιμοποιούσε ο Έλληνας στρατιωτικός και γιατρός γύρω στο 60 μ.Χ.Ο Piere Belon ένας Γάλλος γιατρός που, όπως όλοι οι συνάδελφοί του της εποχής, ήταν και βοτανολόγος, ήταν αυτός που έδωσε το παράδειγμα στους μετέπειτα... ταξιδευτές - βοτανολόγους, ένας από τους πρώτους συλλέκτες φυτών τον οποίο μιμήθηκαν πολλοί στα χρόνια που ακολούθησαν». Ακούραστο πνεύμα και με βαθιά αγάπη για τα ταξίδια, ο Belon σάλπαρε από τη Βενετία, το 1547, με στόχο να εντοπίσει τα φυτά του Διοσκουρίδη. Έφτασε στις Κρήτη, και στα απομνημονεύματά του περιγράφει με ενθουσιασμό πολλά καινούργια είδη φυτών που ανακάλυψε: μεταξύ αυτών τη λευκή πικροδάφνη (ή ροδοδάφνη - Nerium oleander), την οποία ο Διοσκουρίδης ονομάζει «νήριον» και ένα είδος λαδανιάς, τον Κίστο τον λαδανοφόρο (Cistus ladanifer), ένα φυτό που δίνει μεγάλα λευκά άνθη με μια σκούρα κόκκινη κηλίδα στο εσωτερικό κάθε πετάλου τους. Στην Κρήτη παράγουν από αυτό μια αρωματική ρητίνη, που ονομάζεται λάδανο» λάδανο των Κρητικών το έφερε στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης ο Piere Belon, γύρω στα 1547.